سلام به همه دوستای گلم. وبلاگم با مشکل مواجه شده و من نمیتونم آپ کنم نمیدونم چقد میشه به حرفای دیگرون به اینکه دیگرون چقد منو درک میکنن اعتماد کرد و آروم گرفت.اما من آروم میشم.میخوام اینجا خراب شده ای رو که میرم(دانشگا) و جاهایی که عادت روزاییه که دلم میگیره رو اینجا بزارم و بعدا شاید یه همدم داشتم که بخوام اینارو نشونشون بدم و یا با خودم مرورشون کنم.تموم اتفاقای روزمو اینجا میزارم.من یه عزیزدل بی معرفت دارم که دقیقا مث شخصیته یکی از فیلمای ترک هستش.تموم حرفا و کاراش.کاش اینطور نبود حالا که هس دلیل نمیشه من ازش دل بکنم من میخوام اونو بسازم.عوضش کنم شاید ازش خیانت دیدم شاید به ناحق منو شکسته خوردم کرده اما من صبورمو تا جایی که بتونم پاش میمونم.من تو اوج بدبختی و مشکلات تو زمانی که حس کردم واقعا از دس دادمش باز امیدمو از دس ندادم چون همیشه یه نقطه امید هس.همیشه تاریک ترین نقطه ی شب نزدیک ترین نقطه به طلوع صبحه.به قول دوستم حرفام شاید خیلی قشنگ باشه اما من قشنگ زندگی نمیکنم.داره روزام میره و فقط یه تیکه نفس و امید و آرزوی داشتنش با من مونده.من هیچی ندارم جــــــــز تو که توام اگه بخای بری دیگه واقعا میمیرم یه مرده ی متحرک... زیاد حرف زدما و نق زدما من همیشه به خودش ایمان دارم میدونم بدترین اتفاقای تو زندگیمون شاید بهترین اتفاقا باشه و ما بعدا اینو بفهمیم.که چه خوب شد اون انفاقی که ارزوشو داشتم نیفتاد والا فلان بلا سر من میومد...

نظرات شما عزیزان: